Bij een daktuin denk je al gauw aan een weelderige groene plek, met geweldig uitzicht, tussen de grassen, bloemen en planten. Natuurlijk: dat zijn dingen die in een daktuin horen. Maar een daktuin is niet af zonder terras, looppad of andere verharding. Je wilt een plek om te zitten, te spelen of te ontmoeten. Bij de aanleg van die verharding op een dak komen overwegingen kijken die essentieel zijn voor de duurzaamheid en functionaliteit van je daktuin. Tijd om de voor- en nadelen van de meest gebruikte methoden voor dakverharding op een rijtje te zetten.
Grofweg heb je twee mogelijkheden voor verharding op een dak: ofwel je legt je verharding in een cunetlaag/split of je kiest voor tegels op een tegeldragersysteem. Beide hebben voor- en nadelen.
Gewicht en draagkracht
Een cunetlaag is een laag split, met eventueel nog een draaglaag eronder, waarop de bestrating wordt aangebracht. Deze methode heeft een sterktevoordeel: het kan relatief zware belasting aan. Echter, het gewicht zelf van deze laag kan wel een probleem vormen. Daken hebben een beperkte draagcapaciteit, afhankelijk van de constructie. Het dak moet hier dus constructief voor geschikt zijn en dat vraagt om een grondige evaluatie. Een tegeldragersysteem brengt minder gewicht op het dak. De verharding ligt hier, zoals de naam al zegt, op speciale dragers. Dit is ook sterk en geschikt voor voetgangersverkeer en het eventueel plaatsen van plantenbakken.
Bij dsm-firmenich in Maastricht zorgt het tegelsysteem voor relatief weinig gewicht, maar is het wel geschikt voor een hoogwerker
Waterafvoer
Op je dakterras wil je niet dat er water blijft staan. Daarom moet de waterafvoer goed geregeld zijn. Bij bestrating op een cunetlaag zit het afschot in de bovenlaag. Dat betekent dat er gewerkt moet worden met een goed drainagesysteem en meerdere afvoeren in de bestrating. Bij een tegeldragersysteem kan water ongehinderd onder de tegels wegstromen. Daar zit het afschot in de dakbedekking, onder de tegels, en ligt het loopoppervlak genivelleerd. Met name bij dakverharding tegen de woning aan is het belangrijk om voldoende ruimte te hebben om het water goed af te voeren, waarbij een opstandhoogte van 12 centimeter verplicht is. Met een tegelsysteem op dragers is dat makkelijker te realiseren.
Esthetica
Wat wil je met de daktuin uitstralen? Verharding op cunetlaag biedt de mogelijkheid om een verscheidenheid aan materialen te gebruiken, wat esthetisch aantrekkelijk kan zijn. Ook kun je eenvoudig organische hoogteverschillen of vormen aanbrengen. Verharding met tegels op een tegeldragersysteem zorgt sneller voor een uiterlijk met strakke lijnen. Het laatste systeem biedt ruimte om kabels en leidingen onder de tegels te verbergen, wat bijdraagt aan een nette afwerking.
Demontabel
Als je onder een tegelsysteem kabels of leidingen wegwerkt, wil je daar nog wel gemakkelijk bij kunnen. Dat is bij een tegeldragersyteem mogelijk: de tegels zijn gemakkelijk uit het tegelveld te halen en weer terug te plaatsen. Eveneens is de waterdichte laag op deze manier eenvoudig te bereiken, mocht dat nodig zijn voor inspectie of bij problemen. Bij verharding op een splitlaag is dit ook mogelijk, maar net wat lastiger.
Salix Rotterdam: gewichtslimiet en de hoogteverschillen opgelost met tegels en tegeldragersysteem
Wat past in het ontwerp?
Beide methoden hebben duidelijke voordelen, maar ook enkele nadelen die de keuze kunnen beïnvloeden. Uiteindelijk is het belangrijk om een keuze te maken die past bij de constructie van je dak, je esthetische wensen en het gebruik van de daktuin. Uiteraard is een combinatie ook heel goed mogelijk. Een voorbeeld daarvan zien we op het project Oranjekade in Helmond: voor de terrassen grenzend aan de woningen is gekozen voor een tegelsysteem. Zo konden de terrassen perfect aangesloten worden bij het kozijn, rekening houdend met de beschikbare opstandhoogte, het gewicht en de aansluiting met de beplanting. Voor de overige verharding is gewerkt met een klinkerpakket. Perfecte combinatie!